انصراف به قدر متیقن
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
انصراف به قدر متیقن : انصراف ذهن به مصداق قطعیِ ماهیت مطلق
انصراف به قدر متیقن، از اقسام انصراف بدوی و به معنای انسباق ذهن به سوی فرد یا حصه‌ای از حصص مطلق است که به طور یقین ماهیت مطلق شامل آن می‌شود، مثل: انصراف آب به آب شیرین، زلال و گوارا، و یا انصراف شجاع به امیرمؤمنان علی (ع) .
قدر متیقن دو گونه است:
1. قدر متیقن خارجی؛ 2. قدر متیقن در مقام تخاطب.
انصراف به قدر متیقن نیز بر دو قسم است:
1. انصراف به قدر متیقن خارجی؛ 2. انصراف به قدر متیقن در مقام تخاطب.
به نظر کسانی هم چون مرحوم ' آخوند خراسانی '، انصراف به قدر متیقن در مقام تخاطب، مانع از تمسک به اطلاق است، زیرا در نظر آنها عدم وجود قدر متیقن در مقام تخاطب، یکی از مقدمات حکمت است که وجود آن باعث اطلاق می‌گردد.
اما در نظر کسانی که عدم وجود قدر متیقن در مقام تخاطب را از مقدمات حکمت نمی‌دانند، انصراف به قدر متیقن، به اطلاق ضرری نمی‌زند و از همین رو، زیر مجموعه انصراف بدوی قرار داده شده است.
منابع
- انوار الاصول جلد 2 : صفحه 206
- ایضاح الکفایة جلد 3 : صفحه 558
- سیری کامل در اصول فقه جلد 9 : صفحه 117
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه انصراف به قدر متیقن به زیرصفحه انصراف به قدر متیقن/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.