اداء ( قرائت )

توضیح مفهومی

اداء ( قرائت ) : قرائت قرآن و روایات آن بر مشایخ قرائت، پس از اخذ از آنها

اداء در لغت به معنای ایصال است، و در علم قرائات عبارت است از قرائت قرآن و روایات آن بر مشایخ قرائت، پس از اخذ از آنها. بنابراین اداء شامل این امور می‌شود: تلاوت از روی تعبّد و تفکّر، عرضه قرائت بر شیخ، تلقین قرائت و روایات آن توسط شیخ بر شاگرد.

برخی اصطلاحات مرتبط با اصطلاح اداء عبارتند از:

ائمّه اداء: مراد از ائمّه اداء همان علمای قرائات است.

اصول اداء: مراد، اصول قرائت و قواعد تجوید است، یعنی قواعد کلّی و عامّی که هر یک از آنها بر همه موارد جاری است.

اهل اداء: مراد، اهل قرائت است. و گاهی مراد از اهل اداء، مقرئین مشتهر به ضبط و امانت در عصر خود است.

اولو الأداء: مراد، اهل تجوید است.

تجوید اداء: به معنای تجوید تلاوت است.

جیّد الأداء: کسی که هنگام تلاوت قرآن، قواعد قرائت و تجوید را به خوبی رعایت می‌کند.

منابع

1. معجم مصطلحات علم القراءات القرآنیة : صفحه (49-54)

اصطلاح‌نامه

اعم

قرائت قرآن ( علوم قرآنی )

منابع

• معجم مصطلحات علم القراءات القرآنیة : صفحه (49-54)