قصه اصحاب سَبت
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
قصه اصحاب سَبت : داستان یکی از اقوام بنی‌اسرائیل در قرآن
از جمله قصص قوم بنی‌اسرائیل، قصه اصحاب سبت است.
«سبت» در لغت به معنای قطع و بریدن یا تعطیل عمل است؛ چنان‌که در آیه 9 سوره نبأ آمده است: «وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا»؛ «وخواب را وسیله تعطیل عمل و استراحت قرار دادیم»؛ اما در سنّت یهود همچنان که در ~قاموس کتاب مقدس~ آمده، سبت اسم آن روزی (شنبه) است که قوم یهود از تمام اعمال خود دست کشیده، استراحت می‌کردند. کلمه «سبت» در قرآن کریم شش بار تکرار شده است.
قصه اصحاب سبت داستان جمعی از بنی‌اسرائیل است که در ساحل یکی از دریاها می‌زیستند و خداوند برای آزمایش به آن‌ها دستور داده بود از صید ماهی در روز شنبه خودداری کنند؛ اما بنی‌اسرائیل مقابل این آزمایش به سه گروه تقسیم شدند:
1. بیشترشان به مخالفت با دستور الهی برخاستند؛ 2. اقلیتی که با اکثریت مخالفت ورزیدند و به وظیفه امر به معروف و نهی از منکر پرداختند؛ 3. افراد ساکت و بی‌طرف.
سرانجام اقلیت معترض به نقض فرمان الهی نجات یافتند و دیگران مسخ و نابود شدند. تفصیل این داستان در تفاسیر ذیل آیات 163 - 166 سوره اعراف و آیات دیگر قرآن کریم ذکر شده است.
منابع
- قاموس کتاب مقدس : صفحه 465
- قاموس قرآن جلد 3 : صفحه 206
- تفسیر نمونه جلد 6 : صفحه 418
- تفسیر نمونه جلد 3 : صفحه 408
- اعلام القرآن : صفحه 153