اطلاق مصدر بر فاعل

توضیح مفهومی

اطلاق مصدر بر فاعل : ذکر صیغه مصدر و اراده اسم فاعل؛ از اقسام مجاز لغوی

استعمال مصدر به جای اسم فاعل، یکی از انواع مجاز لغوی است؛ مانند: «وَعَلَی اللّهِ قَصْدُ السَّبِیلِ وَمِنْهَا جَآئِرٌ وَلَوْ شَاء لَهَدَاکُمْ أَجْمَعِینَ»؛ «و نمودن راه راست بر عهده خداست و برخی از آن (راهها) کژ است و اگر (خدا) می‏خواست مسلما همه شما را هدایت می‏کرد» (نحل// 9) .

در این آیه، «قصد» مصدر و به معنای فاعل، و منظور «السبیل القاصد» است، به دلیل مقابله آن با «وَمِنْهَا جَآئِرٌ».

منابع

1. الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 128
2. قرآن ثقل اکبر : صفحه 309

اصطلاح‌نامه

اعم

مجاز لغوی ( علوم قرآنی )

وابسته

اطلاق فاعل بر مصدر

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اطلاق مصدر بر فاعل به زیرصفحه اطلاق مصدر بر فاعل/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 128
• قرآن ثقل اکبر : صفحه 309