عملکردها

اطلاق محلّ بر حالّ

از دانشنامه علوم اسلامی

نسخهٔ تاریخ ‏۳ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۵:۳۰ توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

توضیح مفهومی

اطلاق محلّ بر حالّ : ذکر محلّ و اراده حالّ؛ از اقسام مجاز لغوی

«اطلاق محلّ بر حالّ»- از اقسام مجاز لغوی- یعنی نامیدن چیزی به نام مکانی که درآن قرار دارد؛ برخی آن را از علاقات مجاز شمرده و از آن به «علاقه محلیت» تعبیر کرده‌اند؛ مانند:

1. «بِیَدِهِ الْمُلْکُ» (ملک// 1) که برای بیان قدرت، به «ید» تعبیر آورده است.

2. «لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ یَفْقَهُونَ بِهَا» (اعراف// 179) که برای «عقل» به «قلب» تعبیر آورده شده است.

3. «الَّذِینَ قَالُواْ آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ» (مائده// 41) . در این آیه، افواه (محل زبان) بر زبان (حالّ) اطلاق شده است.

منابع

  1. البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 2 : صفحه 281
  2. الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 126

اصطلاح‌نامه

اعم

مجاز لغوی ( علوم قرآنی )

وابسته

اطلاق حالّ بر محلّ

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اطلاق محلّ بر حالّ به زیرصفحه اطلاق محلّ بر حالّ/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

  • آموزش علوم قرآن جلد 3 : صفحه 126
  • الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 126
  • الاعلام, قاموس التراجم لأشهر الرجال و النساءمن العرب و المستعربین و المستشرقین : صفحه 308
  • البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 2 : صفحه 281
  • البرهان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 296