استفهام تهکمی
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
استفهام تهکمی : پرسش به قصد تمسخر مخاطب
«تهکّم» یعنی استهزا و مسخره‌کردن، و «استفهام تهکمی»- از اقسام استفهام مجازی- که به آن استفهام استهزایی نیز می‌گویند، آن است که گوینده، هیچ سؤالی از مخاطب ندارد، ولی برای مسخره‌کردن، سخن خود را به صورت سؤال می‌آورد؛ مانند:
1. «قَالُواْ یَا شُعَیْبُ أَصَلاَتُکَ تَأْمُرُکَ أَن نَّتْرُکَ مَا یَعْبُدُ آبَاؤُنَا»؛ «گفتند‌‌ای شعیب آیا نماز تو به تو دستور میدهد که آنچه را پدران ما میپرستیدهاند رها کنیم« (هود// 87) . در این آیه، قوم شعیب برای تمسخر و استهزای وی سخن خود را به صورت استفهام گفته‌اند.
2. «فَرَاغَ إِلَی آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ** مَا لَکُمْ لَا تَنطِقُونَ»؛ «تا نهانی به سوی خدایانشان رفت و (به ریشخند) گفت آیا غذا نمیخورید؛ شما را چه شده که سخن نمیگویید» (صافات// 91 - 92) . در این آیه، سؤال حضرت ابراهیم (ع) از بت‌ها، استهزایی و تهکمی است.
منابع
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «استفهام تهکمی» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه استفهام تهکمی به زیرصفحه استفهام تهکمی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.