استفهام تنبیهی
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
استفهام تنبیهی : پرسش به قصد آگاه کردن مخاطب نسبت به یک مطلب
«تنبیه» یعنی آگاه‌کردن، اعلام و اخطار، و «استفهام تنبیهی»- از اقسام استفهام مجازی- به این معنا است که گوینده برای آگاهی مخاطب، کلام خود را به صورت سؤال می‌آورد؛ مانند:
1. «أَلَمْ تَرَ إِلَی الَّذِی حَآجَّ إِبْرَاهِیمَ فِی رِبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللّهُ الْمُلْکَ»؛ «آیا از (حال) آن کس که چون خدا به او پادشاهی داده بود (و بدان مینازید، و) در باره پروردگار خود با ابراهیم محاجّه (می) کرد، خبر نیافتی؟ » (بقره// 258) .
2. «أَلَمْ تَرَ إِلَی رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ»؛ «آیا ندیدهای که پروردگارت چگونه سایه را گسترده است» (فرقان// 45) . این آیات به معنای امر است؛ یعنی «انظر» (نگاه کن).
منابع
اصطلاح‌نامه
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه استفهام تنبیهی به زیرصفحه استفهام تنبیهی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.