تذکیر مؤنث

توضیح مفهومی

تذکیر مؤنث : استعمال لفظ مذکّر برای مؤنّث؛ از مجازهای لغوی

آوردن لفظ مذکر برای مؤنث از مجاز‌های لغوی است؛ مانند:

1. «فَمَن جَاءهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ» (بقره// 275) . با این که «موعظة» مؤنث است، «جاء» بنابر تأویل «موعظة» به «وعظ» مذکر آمده است.

2. «وَأَحْیَیْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّیْتًا» (ق// 11) . در این آیه، با این که بلدة مؤنث است، «میتاً» مذکر آمده است؛ درحالی که باید «میتة» آورده شود.

3. «فَلَمَّا رَأَی الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هَذَا رَبِّی» (انعام// 78) . در واقع به منظور تطبیق با «شمس» که مؤنث است باید «هذا» به صورت مؤنث می‌آمد؛ ولی مذکر آمده است.

منابع

1. البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 3 : صفحه 359
2. قرآن ثقل اکبر : صفحه 313
3. الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 133

اصطلاح‌نامه

اعم

مجاز لغوی ( علوم قرآنی )

وابسته

تأنیث مذکر، مذکّر و مؤنّث

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه تذکیر مؤنث به زیرصفحه تذکیر مؤنث/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• آموزش علوم قرآن جلد 3 : صفحه 133
• اسباب النزول جلد 3 : صفحه 412
• الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 133
• الاعلام, قاموس التراجم لأشهر الرجال و النساءمن العرب و المستعربین و المستشرقین : صفحه 313
• البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 3 : صفحه 359، 362
• البرهان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 412
• قرآن ثقل اکبر : صفحه 313