آیه دَین (علوم قرآنی )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
آیه دَین ( علوم قرآنی ) : آیه 282 بقره، در باره لزوم کتابت بدهی مدّت دار
به آیه 282 سوره بقره آیه دَین، تداین (مداینه) و قرض میگویند. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِذَا تَدَایَنتُم بِدَیْنٍ إِلَی أَجَلٍ مُّسَمًّی فَاکْتُبُوهُ …»؛ «ای کسانی که ایمان آوردهاید، هر گاه به وامی تا سررسیدی معین، با یکدیگر معامله کردید، آن را بنویسید».
این آیه- که طولانیترین آیه قرآن نیز است- دربردارنده نکات فراوانی است؛ از جمله:
1. برای جلوگیری از هرگونه اشتباه و نزاع و برای قرض و وام و معاملاتی که مقداری از پول باقی میماند باید چیزی نوشته شود.
2. نویسنده باید شخص سومی باشد تا اطمینان بیشتری به قرارداد باشد و از دستبرد یکی از طرفین سالم بماند.
3. نگارنده باید عادلانه بوده و عین واقعیت را بنویسد.
4. نویسنده باید از احکام سند و شرایط معامله آگاه باشد.
5. افزون بر نوشتن، طرفین در قرارداد باید دو شاهد بگیرند.
6. نگارنده سند و شهود نباید به خاطر رعایت حق و عدالت اذیت شوند.
7. تداین یعنی سَلَم (معامله سلف، پیش خرید و پیش فروش) یا نسیه یا اجاره و هر معاملهای که یکی از عوضین، مدتدار باشد.
8. ضرورت تعیین مدت صریح با قید روز، ماه و سال که از کلمه 'مسمّی' در آیه برمیآید.
9. شاهدان باید دو مرد باشند (یا یک مرد و دو زن).
منابع
- تفسیر نمونه جلد 2 : صفحه 284
- المیزان فی تفسیر القرآن جلد 2 : صفحه 434
- التفسیر الکاشف جلد 1 : صفحه (440-452)
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 102
اصطلاحنامه
مترادفات
از واژه «آیه دَین ( علوم قرآنی )» بجای واژههای زیر استفاده کنید:
اعم
نمایههای موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاحنامه).
برای دسترسی به نمایههای شامل واژه آیه دَین (علوم قرآنی ) به زیرصفحه آیه دَین (علوم قرآنی )/نمایههای موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 102
- الایمان و الکفر فی الکتاب و السنة جلد 1 : صفحه 249
- التفسیر الکاشف جلد 1 : صفحه (440-452)
- المیزان فی تفسیر القرآن جلد 2 : صفحه 434
- تفسیر نمونه جلد 2 : صفحه 284
- قرآن پژوهی (هفتادبحث وتحقیق قرآنی) : صفحه 12
- مناهل العرفان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 97
- نیل الخیرات فی القراءات العشرة جلد 2 : صفحه 434
- پژوهشی در تاریخ قرآن کریم : صفحه 56