اباحه شرعی (اصول فقه )

توضیح مفهومی

اباحه شرعی ( اصول فقه ) : حکم شارع به یکسان بودن مصلحتِ فعل و ترک چیزی

اباحه شرعی، مقابل اباحه عقلی است و آن، حکم شارع به یکسانی فعل و ترک چیزی است که لازمه آن، اختیار مکلف در انجام یا ترک آن است؛ از این رو، اباحه شرعی از احکام تکلیفی است که شارع آن را جعل نموده است و چون دلیل آن، آیه و یا روایت است، به آن اباحه شرعی می‌گویند.

مؤدای بعضی از اصول عملی شرعی، هم چون برائت شرعی، نیز اباحه شرعی است (بنا بر این که مؤدای اصول عملی، حکم باشد).

منابع

1. اجود التقریرات جلد 2 : صفحه 183
2. الاصول العامة للفقه المقارن : صفحه 65
3. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «اباحه شرعی ( اصول فقه )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

جواز شرعی

اعم

اباحه ( اخص )

وابسته

اباحه عقلی ( اصول فقه )

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اباحه شرعی (اصول فقه ) به زیرصفحه اباحه شرعی (اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• اجود التقریرات جلد 2 : صفحه 62، 172، 183، 185
• الاحکام فی اصول الأحکام جلد 1 : صفحه 85
• الاصول العامة للفقه المقارن : صفحه 65، 481، 545
• البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 2 : صفحه 12
• تهذیب الاصول جلد 1 : صفحه 298
• عدة الاصول (ط.ق) جلد 1 : صفحه 128
• فرائد الاصول : صفحه 298
• منتقی الاصول جلد 4 : صفحه 430