آبرو
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
آبرو : آبرو: حیثیّت قابل ستایش و سرزنش در انسان
آبرو بر حیثیّتی از انسان اطلاق می‌شود که مورد ستایش یا سرزنش واقع می‌گردد، خواه در خود او باشد یا در خانواده و کسانی که به گونه‌ای با او پیوند دارند. از آبرو به ناموس نیز تعبیر می‌شود. این عنوان در باب‌های گوناگون فقهی مانند طهارت، صلات، حج، جهاد و تجارت مورد توجّه و موضوع احکامی قرار گرفته است.
شریعت اسلام برای آبروی انسان همانند جان او ارزش ویژه‌ای قائل شده است؛ تا آنجا که دفاع از آن را واجب کرده و ریختن خون تجاوز کننده به آن را در بعضی موارد با شرایطی، و نیز ترک مهم ترین واجبات را در راستای حفظ آن، روا دانسته است. برای مثال، رفتن به حج 1، ادامه نماز 2، فراهم آوردن آب برای وضو و غسل 3 و یا امر به معروف و نهی از منکر، اگر موجب به خطر افتادن آبروی انسان شود 4، از وجوب می‌افتد.
از موارد جواز غیبت (--' غیبت) موردی است که حفظ آبروی غیبت شونده منوط به آن است. 5 دفاع از آبروی خود و هر فرد محترم دیگری در صورت ظنّ به سلامت جان، و نیز دفاع (--' دفاع) از ناموس در برابر تجاوزگر یا کسی که به انگیزه اطّلاع بر ناموس مسلمانی به درون خانه او سر می‌کشد، واجب است؛
هر چند به کشتن تجاوزگر و نگاه کننده بینجامد 6 (--' اطّلاع بر عورات)
1- العروة الوثقی 2/ 453.
2 - جواهر الکلام 11 /126.
3 - 5 /96.
4 - 21/ 371.
5 - /22 68.
6 - 41 /650 - 660.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 83
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «آبرو» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
اخص
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه آبرو به زیرصفحه آبرو/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.