نسبت تقییدی ( اصول فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
نسبت تقییدی ( اصول فقه ) : نسبت حاکی از تقیید مفهومی به مفهوم دیگر
نسبت تقییدی، نسبتی است که در آن مفهومی به مفهوم دیگر به صورت تقیید ارتباط دارد؛ یعنی ارتباط بین مفاهیم به گونه‌ای است که یکی دایره صدق دیگری را در خارج محدود و آن را تحصیص (حصه حصه) می‌کند؛ برای مثال، در جمله اضافی ' ماء البحر ' دو مفهوم با یک دیگر ارتباط دارند، اما مفهوم بحر (دریا) دایره شمول مفهوم ماء (آب) را محدود می‌نماید، تا جایی که کلمه ' ماء ' فقط آب دریا را در بر می‌گیرد و دیگر آب‌ها به وسیله این اضافه از شمول آن خارج می‌شود.
نسبت تقییدی، در نسبت‌های ناقص وجود دارد، مانند: نسبت ناقص وصفی، نسبت ناقص اضافی و نسبت ناقص حرفی که همگی دارای نسبت تقییدی است.
منابع
- بحوث فی علم الاصول جلد 1 : صفحه (281-282)
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه نسبت تقییدی ( اصول فقه ) به زیرصفحه نسبت تقییدی ( اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.