دیم

توضیح مفهومی

دیم: زراعت آبیاری شده با باران.

به زراعتی که با دلو، ماشین آلات و مانند آن آبیاری نشود و از آب طبیعی همچون باران مشروب گردد، دیم گویند. زراعتی هم که با آب جاری بر روی زمین یا از طریق ریشه از آب مجاور خود سیراب می‏شود، حکم دیم را دارد. از این عنوان در باب زکات سخن گفته‏اند.

مقدار زکات غلّات چهارگانه) گندم، جو، کشمش و خرما (در دیم و آنچه در حکم دیم است یک دهم و در غیر دیم) آبی (یک بیستم است. 1 و زراعتی که از هر دو طریق آبیاری شده، در صورت غلبه یک جهت، زکات تابع همان جهت و در صورت تساوی، در نصف زراعت یک دهم و در نصف دیگر یک‏بیستم زکات تعلّق می‏گیرد. 2

1. جواهر الکلام 238. 2 236 /15؛ مستمسک العروة 148 /9.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 679

اصطلاح‌نامه

اعم

زراعت

وابسته

مزارعه زمین دیم

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 679