تباین ( فقه )

توضیح مفهومی

تبایُن: از اقسام نسبت بین دو عدد.

در علم ریاضی عدد در مقام نسبت سنجی با عدد دیگر به متساوی و مختلف تقسیم شده است. دو عدد مختلف یا متوافق‏اند یا متداخل و یا متباین. متباینین به دو عدد صحیح گفته می‏شود که جز بر

________________________________________

328

'1' قابل قسمت نیست؛ به این معنا که اگر عدد کمتر، از عدد بیشتر، یک یا چند بار کم شود، عدد '1' باقی مانَد، مانند عدد 13 و 20 که با کم کردن 13 از 20 و سپس 7 از 13 و پس از آن 6 از 7 عدد '1' باقی می‏ماند.

فقها در باب ارث در بحث چگونگی تقسیم سهام ورثه و دستیابی به سهم هریک، از علم ریاضی بهره گرفته و اصطلاح تباین به معنای فوق را در این باب بسیار به کار برده‏اند. 1

1. جواهر الکلام 348 - 346 /39؛ لغت نامه دهخدا.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 327

اصطلاح‌نامه

وابسته

ارث ( استحقاق )

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 327