دیاثت
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
دیاثت: بی غیرت بودن.
به مرد بی غیرت، دیّوث گویند. برخی، دیوّث را به کسی که مردان بیگانه را بر همسرش وارد میکند تعریف کردهاند. 1 از احکام آن در باب شهادات و حدود سخن رفته است.
دیاثت از گناهان کبیره) ر گناه کبیره (است و شهادت دیوث پذیرفته نیست. 2 در روایتی آمده است که دیوث بوی بهشت را استشمام نمیکند. 3
نسبت دیاثت دادن به دیگری - مثل آنکه او را دیوث خطاب کند - در صورتی که مفاد آن از منظر عرف، قذف) ر قذف (باشد، موجب ثبوت حدّ قذف و در غیر این صورت، موجب ثبوت تعزیر) ر تعزیر (است. 4
1. الروضة البهیة 3 129 /3. 2 172 /9. وسائل الشیعة 4 327 /20. جواهر الکلام 409 /41؛ مسالک الافهام 432 /14.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 676