زاد و توشه
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
توشه
توشه: زاد راه و خوراک و پوشاک لازم در سفر.
از آن به مناسبت در باب حج و اطعمه و اشربه سخن رفته است.
از شرایط تحقق استطاعت) ر استطاعت (داشتن توشه رفت و برگشت - اعم از خوردنی، نوشیدنی، پوشیدنی و دیگر امکانات لازم سفر - مطابق شأن حاجی است؛ چه عین آن را داشته باشد یا پول آن را و چه خود، مالک آن باشد یا دیگری آن را به وی بذل کرده باشد، مانند آنکه دیگری بگوید: هزینه حج تو و نیز هزینه خانوادهات را تا زمان بازگشت از سفر حج تأمین میکنم. 1
از مستحبات سفر، داشتن توشه و توشه نیکو فراهم کردن و وسعت دادن در آن بویژه در سفر حج و بذل آن به همسفران است؛ لیکن در سفر زیارتی کربلا - برای کسانی که در نزدیکی کربلا سکونت دارند، مانند مردم عراق - برداشتن غذای خوب مکروه است. 2
خوردن میته و نیز توشه برداشتن آن هنگام ضرورت جایز است. 3
1. جواهر الکلام 254 -- 248 /17 و 2 261. الحدائق الناضرة 53 - 51 /14؛ العروة الوثقی 3 415 /2. جواهر الکلام 431 /36.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 665
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «زاد و توشه» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه زاد و توشه به زیرصفحه زاد و توشه/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.