خضاب ( فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
خضاب
خضاب: مادّهای رنگی، مانند حنا که با آن مو یا بدن را رنگ میکنند.
از آن به مناسبت در بابهای طهارت، صلات، حج و طلاق سخن رفته است.
خضاب کردن به حنا، کَتَمْ، وَِسْمَه) گیاهانی که از آنها خضاب تهیه میشود (و آمیختهای از حنا و کتم برای مرد و زن مستحب، و در روایات بر آن تأکید و برای آن آثار و فواید بسیاری ذکر شده است، از جمله: بر طرف شدن امراض و بوی بد دهان، تقویت نور چشم، استحکام لثهها، کاهش وسوسه شیطان و هیبت پیدا کردن در چشم دشمنان، بویژه در جنگ.
بر خضاب موی سر و صورت برای مردان - جز صاحبان مصیبت - و خضاب دست برای زنان بیشتر تأکید شده است. چنان که خضاب کردن بدن و نیز ناخنها پس از استعمال نوره مورد تأکید قرار گرفته است. بهترین نوع خضاب از نظر رنگ، مشکی و پس از آن قرمز و زرد است. 1
خضاب کردن برای جنب و حائض مکروه است. 2 همچنین خضاب کردن با حنا برای محرم) ر احرام (به قصد زینت بنابر قول مشهور. برخی آن را حرام دانستهاند. 3
نماز خواندن با حالت خضاب، قبل از شستن آن، 4 همچنین آمیزش در حالت یاد شده مکروه است. 5
از مصادیق زینت محرّم برای زن در عدّه وفات) ر عدّه (خضاب است6) ر حداد (.
1. وسائل الشیعة 77 - 73 /2 و 98 - 82؛ کشف الغطاء 2 414 - 413 /2. جواهر الکلام 76 /3 و 3 256. الحدائق الناضرة 4 560 /15. العروة الوثقی 5 360 /2. الحدائق الناضرة 6 134 /23. الجامع للشرائع/ 472؛ مسالک الافهام 277 /9.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 3 : صفحه 463
اصطلاح‌نامه
اعم
اخص
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه خضاب ( فقه ) به زیرصفحه خضاب ( فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.