لحاظ استعمالی

توضیح مفهومی

لحاظ استعمالی : لحاظ لفظ و معنا، موجود در وقت استعمال لفظ

لحاظ استعمالی، از اقسام لحاظ لفظ و معنا و مقابل لحاظ مستعمل بوده و به لحاظی گفته می‌شود که هنگام استعمال محقق می‌گردد زیرا استعمال به معنای به کارگیری لفظ و اراده معنای آن است؛ پس هر جا استعمال محقق گردد، باید قبل از آن، لفظ و معنا توسط استعمال کننده تصور و لحاظ شود؛ یعنی لفظ و معنا در ذهن وی حاضر شده و مورد التفات نفس قرار گیرد. این لحاظ را لحاظ استعمالی می‌گویند.

برای مثال، شخص برای استعمال لفظ ' اسد ' در حیوان درنده، اول لفظ اسد و معنای آن را در نظر می‌گیرد، آن گاه لفظ را در آن معنا استعمال می‌کند.

منابع

1. مباحث اصولی : صفحه 308
2. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

اعم

لحاظ لفظ و معنا

وابسته

لحاظ مستعمل

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه لحاظ استعمالی به زیرصفحه لحاظ استعمالی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• کفایة الاصول : صفحه 26
• مباحث اصولی : صفحه 308، 310
• نهایة الافکار جلد 1 : صفحه 41