مجاز مرسل ( اصول فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
مجاز مرسل ( اصول فقه ) : استعمال لفظ در معنای غیر حقیقی، به علاقه‌ای غیر از مشابهت
مجاز مرسل، مقابل استعاره بوده و عبارت است از استعمال لفظ در غیر معنای حقیقی، به سبب علاقه‌ای غیر از مشابهت، و به کمک قرینه.
توضیح:
استعمال لفظ در معنای غیر حقیقی، به کمک قرینه صورت می‌گیرد و به مناسبت و علاقه نیاز دارد. این علاقه گاهی مشابهت است، و گاهی علایق و مناسبت‌های دیگر. در صورتی که علاقه، غیر مشابهت باشد، به آن مجاز مرسل می‌گویند، مانند: استعمال لفظ ' ید ' در مفهوم نعمت، به دلیل این که ' ید ' علت فاعلی برای نعمت است، و یا مانند استعمال کل در جزء، هم چون استعمال لفظ ' رقبه ' به معنای گردن، یا لفظ ' عین ' به معنای چشم، در انسان، زیرا ' رقبة ' به معنای انسان غیر آزاد (عبد) و ' عین ' به معنای مأمور مخفی و جاسوس می‌باشد.
منابع
- اصول الفقه الاسلامی جلد 1 : صفحه 296
- اصطلاحات الاصول : صفحه 118
- فرهنگ معارف اسلامی جلد 4 : صفحه 138
- فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول : صفحه 191
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه مجاز مرسل ( اصول فقه ) به زیرصفحه مجاز مرسل ( اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.