مأمورٌبه مطلق ( شرط )

توضیح مفهومی

مأمورٌبه مطلق ( شرط ) : فعل متعلق طلب، بدون شرط خاص

مأموربه مطلق (شرط) ، مقابل مأموربه مشروط بوده و عبارت است از فعلی که بر تمامی افراد ماهیت مأموربه صادق است و همه را شامل می‌گردد، به گونه‌ای که با ایجاد هر یک از افراد مأموربه در خارج، امر ساقط گردیده و امتثال محقق می‌شود ـ به خلاف مأموربه مشروط که فرد خاصی از ماهیت، مطلوب مولا است ـ مانند: امر به تطهیر لباس نجس برای نماز، که در تطهیر، قصد قربت دخالت ندارد؛ به بیان دیگر، مأموربه مطلق (شرط) نوعی از مأموربه است که امر به آن، بر وجود چیز دیگری متوقف نیست؛ برای مثال، حج، نسبت به پیمودن مسافت تا مکه، مأموربه مطلق است، زیرا تعلق امر به حج مشروط به پیمودن مسافت نیست؛ به خلاف استطاعت که تعلق امر به حج، به آن مشروط است؛ بنابراین، حج، نسبت به استطاعت، مأموربه مشروط، و نسبت به پیمودن مسافت، مأموربه مطلق است.

نیز ر.ک:امر مطلق ( اصول فقه ).

منابع

1. اصول الفقه جلد 1 : صفحه 91
2. المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 325
3. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

اعم

مأمورٌبه

وابسته

مأمورٌبه مشروط

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه مأمورٌبه مطلق ( شرط ) به زیرصفحه مأمورٌبه مطلق ( شرط )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• اصول الفقه جلد 1 : صفحه 91
• المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 325، 338، 393