مأمورٌبه مشروط

توضیح مفهومی

مأمورٌبه مشروط : فعل مورد طلب با شرایط خاص

مأمورٌبه مشروط، مقابل مأمورٌبه مطلق (شرط) بوده و به فعلی گفته می‌شود که همه افراد ماهیت را شامل نمی‌شود، بلکه برخی از افراد آن را که دارای خصوصیتی ویژه است، در بر می‌گیرد؛ بنابراین، ایجاد افرادی از ماهیت که دارای شرط خاصی است موجب سقوط امر مولا می‌گردد، و اگر مأمور فرد دیگری را به جا آورد، امر مولا را امتثال ننموده و بر آن ثواب مترتب نیست، مانند: نماز که مشروط به قصد قربت است.

به بیان دیگر، مأمورٌبه مشروط، نوعی از مأموربه است که تعلق امر به آن، به وجود چیز دیگری مشروط است، مانند: حج نسبت به استطاعت، که تعلق امر به حج و وجوب آن بر مکلف، به استطاعت وی مشروط است.

نیز ر.ک:امر مطلق ( اصول فقه ).

منابع

1. المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 325
2. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

اعم

مأمورٌبه

وابسته

مأمورٌبه مطلق ( شرط )

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه مأمورٌبه مشروط به زیرصفحه مأمورٌبه مشروط/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• المحصول فی علم اصول الفقه جلد 2 : صفحه 275، 276
• المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 325