تدبیح
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
تدبیح
تَدبیح: کمان کردن پشت و فرو افکندن سر در حال رکوع/ پهن کردن پشت و پایین انداختن سر در رکوع.
تدبیح - که در کلمات برخی فقها از آن به »تدبیخ« و »تصویب« نیز تعبیر شده - در عبارات اندکی از فقها بهکار رفته است. برخی هر سه واژه را به یک معنا دانستهاند؛ لیکن برخی »تدبیح« را پهن کردن پشت و پایین انداختن سر و »تصویب« را مرادف آن و »تدبیخ« را به کمان کردن پشت و پایین انداختن سر تعریف کردهاند. این عنوان در باب صلات آمده است.
در رکوع مستحب است سر و پشت نمازگزار موازی و برابر یکدیگر باشند و تدبیح به هر دو معنا مکروه است. 1
1. الألفیة و النفلیة/ 119 - 118؛ الإثنی عشریة/ 69 - 68؛ التحفةالسنیة/ 136؛ کشفالغطاء199 /3.
تَدبیخ-->> تدبیح.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 2 : صفحه 419
اصطلاح‌نامه
یادداشت دامنه
کمان کردن پشت و فرو افکندن سر در حال رکوع، پهن کردن پشت و پایین انداختن سر در رکوع.
مترادفات
از واژه «تدبیح» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: