قرینه شخصی
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
قرینه شخصی : انحصار قرینه بودن یک چیز به مورد یا شخص خاص
قرینه شخصی، مقابل قرینه نوعی بوده و به قرینه‌ای گفته می‌شود که قرینه بودنش به مورد یا شخص خاصی منحصر است و در غیر آن، ویژگی قرینه بودن را ندارد، مثل این که مولا به عبد خود بگوید: ' اکرم رجلا '، سپس خود مولا تصریح کند که در انجام این کار آزاد هستی و هر کسی ـ چه زن و چه مرد ـ را که خواستی، می‌توانی اکرام کنی، یا این که، عبد این تخییر را از عادت مولا به دست آورد. یا مثل این که مولا بگوید: ' اکرم العلما ' سپس بگوید: ' زید لیس بعالم '، در حالی که واقعاً زید عالم است. این جمله دوم (حاکم) را چون بر جمله اول (محکوم) نظارت خاص دارد و مربوط به آن است، قرینه شخصی برای جمله اول تلقی می‌کنند؛ بنابر این، حکومت، بر قرینه شخصی بودنِ یکی از دو دلیل بر دیگری دلالت می‌کند.
منابع
- بحوث فی علم الاصول جلد 7 : صفحه 165
- الرافد فی علم الاصول : صفحه 23
- شرح اصول فقه جلد 1 : صفحه 421
- محاضرات فی اصول الفقه جلد 5 : صفحه 364
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «قرینه شخصی» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه قرینه شخصی به زیرصفحه قرینه شخصی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.