عدم ازلی ( اصول فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
عدم ازلی ( اصول فقه ) : عدم مستمرّ از ازل تا قبل از وجود شیء
عدم ازلی یا عدم اصلی، یعنی عدمی که از ازل استمرار داشته و تا قبل از خلقت عالم و آدم ادامه یافته است و با وجود پیدا کردن یک شی ء پایان می‌یابد؛ به بیان دیگر، عدم ازلی یعنی عدم قبل از وجود شی ء که ابتدای آن به زمانی محدود نیست و تا ازل پیش می‌رود؛ برای مثال، شخصی بعد از بلوغ، شک می‌کند که تکلیفی خاص متوجه او شده یا نه، آن گاه برای نفی تکلیف، به استصحاب عدم ازلی تمسک می‌کند؛ به این بیان که در ازل و قبل از خلقت عالم و آدم، چنین تکلیفی متوجه وی نبوده است، پس از خلقت عالم و آدم و قبل از شریعت اسلام نیز چنین حکمی نبوده، بعد از شریعت اسلام هم تا قبل از بلوغ چنین تکلیفی بر عهده اش نبوده است، حال پس از این که به سن بلوغ رسیده، شک می‌کند این تکلیف شرعاً بر عهده او آمده است یا نه، که در این مورد، عدم ازلیِ چنین تکلیفی را استصحاب می‌نماید.
نیز ر.ک:استصحاب عدم ازلی.
منابع
- الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی جلد 4 : صفحه 257
- شرح رسائل جلد 5 : صفحه 37
- فرهنگ معارف اسلامی جلد 3 : صفحه (275 (275-276)
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه عدم ازلی ( اصول فقه ) به زیرصفحه عدم ازلی ( اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.