راوی ( اصول فقه )

رده‌ها

(برای دیدن زیررده‌ها
بر روی "◄" کلیک کنید)

توضیح مفهومی

راوی ( اصول فقه ) : روایت کننده حدیث از معصوم (ع) با سلسله سند

راوی، در لغت به معنای روایت کننده و کسی است که خبر یا حدیث یا حکایتی را از دیگری روایت می‌کند.

نزد محدثان، راوی کسی است که حدیث را با سلسله سند از معصوم (ع) نقل می‌کند.

در کتاب ' کشاف اصطلاحات الفنون ' آمده است:

' و الراوی عند المحدثین ناقل الحدیث بالاسناد '. ^[۱]

نکته:

شرایط راوی نزد علمای شیعه عبارت است از:

1. بلوغ و عقل؛ بنابراین، خبر دیوانه و غیر بالغ مورد قبول نیست؛

2. اسلام؛ بنابراین، خبر غیر مسلمان حجت نیست؛

3. ایمان؛ به معنای امامی مذهب بودن راوی؛

4. عدالت؛ به معنای ملکه پرهیز از کبایر و عدم اصرار بر صغایر؛

5. ضبط؛ به این معنا که راوی کمتر سهو و اشتباه داشته باشد، نه این که از سهو و نسیان مبرا باشد. ^[۲]

به اعتبار وجود یا عدم وجود برخی از این شرایط، حدیث به صفاتی هم چون ' صحیح '، ' حَسَن '، ' موثّق ' و ' ضعیف ' متّصف می‌شود.

از واژه «راوی ( اصول فقه )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه راوی ( اصول فقه ) به زیرصفحه راوی ( اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.