اُشنان
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
اشنان
اُشنان ( حُرض؛ غاسُول ): گیاهی شور و خوش بو برای شست و شوی دست و لباس.
از آن در باب‌های طهارت، زکات و حج به مناسبت سخن رفته است.
وضو و غسل با آب مضاف مانند آب اشنان (آبی که بر اثر اضافه اشنان بر آن، مضاف شده است) جایز نیست 1 (--» آب مضاف) . لباس نجسی که با اشنان شسته شده، چنان چه پس از شست و شو، ذرّات اشنان در آن باقی مانده باشد، به تطهیر زیان نمی‌رساند. 2 شستن عورتین میّت با اشنان مستحب است. 3 تیمّم بر غیر زمین حتی گَرد گیاهان مانند اشنان که به جهت نرمی شبیه خاک هستند، جایز نیست. 4
زکات در غیر غلاّت چهارگانه (گندم، جو، خرما و کشمش) از سایر گیاهان مانند اشنان واجب نیست، لیکن مستحب است. 5
بنا بر قول به حرمت استفاده از هر چیز خوش بو، در حال احرام (--» احرام) ، استفاده از اشنان بر مُحرم حرام است. 6
1- المقنعة 64.
2 - العروة الوثقی 1 123.
3 - مستند الشیعة 3 154.
4 - جواهر الکلام 5 132.
5 - 15 72.
6 - 18 319.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 507
اصطلاح‌نامه
یادداشت دامنه
گیاهی است که رخت را با آن می شویند و بعد از خوردن طعام نیز دست ها با آن شسته می شود و چون آنرا بسوزانند، اشخار شود.
مترادفات
از واژه «اُشنان» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: