آیه وصیت (فقه )

توضیح مفهومی

آیه وصیّت

آیه وصیّت: آیه 180 سوره بقره.

آیه « کُتِبَ عَلَیکُم اِذَا حَضَرَ أَحَدُکُم المَوتُ اِن تَرَکَ خَیراً الوَصِیَّةُ لِلوَالِدَینِ وَ الاقرَبِینَ بِالمَعرُوفِ حَقّاً عَلَی المُتَّقِینَ » به وصیّت بخشی از مال برای پدر، مادر و بستگان، به هنگام آشکار شدن نشانه‌های مرگ، دستور می‌دهد.

به دلیل روایات، مراد از « کُتِبَ »، استحباب وصیّت، و مراد از « خَیراً »، مال و مراد از « مَعرُوف »، اجحاف و ستم نکردن در وصیّت است؛ بدین معنا که وصیّت به گونه‌ای باشد که به وارثان زیان وارد نشود 1 (--» وصیّت) .

1 - مسالک الافهام (کاظمی) 3 103 - 113.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 197

اصطلاح‌نامه

اعم

آیات معاملات، احکام وصیت

وابسته

وصیت ( فقه )

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 197