عظیم (قرآن)

توضیح مفهومی

عظیم (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن

«عظیم» صفت مشبهه و به معنای بزرگ است، و گویا ریشه آن «عظم» به معنای استخوان باشد، چون بزرگی موجودات استخواندار به بزرگی استخوان آنان بستگی دارد و وقتی گفته می‌شود «عظم الشیء» یعنی بزرگ‌استخوان شد، و سپس عظمت به معنای مطلق بزرگی نقل و تعمیم داده شده است. این واژه، ابتدا در اشیای محسوس و سپس در امور اعتباری و معنوی به کار رفته است.

«عظیم» از نام‌ها و صفات قرآن است: «وَلَقَدْ آتَیْنَاکَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِی وَالْقُرْآنَ الْعَظِیمَ»؛ «ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم» (حجر// 78) .

وصف قرآن شریف به «عظیم» هم به لحاظ حقیقت آن است که مرتبه‌ای از علم الهی است و هم به لحاظ اهمیتش در تکامل انسان. برخی معتقدند: علت این که خداوند قرآن را به صفت عظمت یاد کرده، این است که همه امور دین را به نحو اختصار، با بهترین نظم و تمامترین معنی، در بردارد.

منابع

1. تاج العروس من جواهر القاموس جلد 17 : صفحه 487
2. لسان العرب جلد 12 : صفحه 409
3. قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 59
4. تاریخ جمع قرآن : صفحه 10
5. تاریخ قرآن : صفحه 32
6. هفده گفتار در علوم قرآن : صفحه 39
7. شناخت نامهای قرآن : صفحه 127
8. شناختی از قرآن : صفحه 11
9. المفردات فی غریب القرآن : صفحه 343
10. مجمع البیان فی تفسیر القران جلد 6 : صفحه 130

اصطلاح‌نامه

اعم

اسامی و صفات قرآن

منابع

• المفردات فی غریب القرآن : صفحه 343
• تاج العروس من جواهر القاموس جلد 17 : صفحه 487
• تاریخ جمع قرآن : صفحه 10، 11
• تاریخ قرآن : صفحه 32
• شناخت نامهای قرآن : صفحه 127
• شناختی از قرآن : صفحه 11
• قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 59
• لسان العرب جلد 12 : صفحه 409
• لسان العرب جلد 9 : صفحه 278
• مجمع البیان فی تفسیر القران جلد 6 : صفحه 130
• هفده گفتار در علوم قرآن : صفحه 39