حکم (قرآن)
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
حکم (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن
در آیه‌ای از قرآن «حکم» بر قرآن اطلاق شده است: «وَکَذَلِکَ أَنزَلْنَاهُ حُکْمًا عَرَبِیّاً» (رعد// 37) .
دو معنای متفاوت برای «حکم» در لغت ذکر شده است:
1. به معنای دستورالعمل قطعی با قضاوت مخصوص در امور مورد اختلاف؛ 2. به معنای حکمت.
بنا بر معنای اول، قرآن مجید از این جهت که شامل احکام الزامی است و در امور اختلافی میان مردم قضاوت می‌کند، حکم نامیده شده است. و بنا بر معنای دوم، قرآن به دلیل دربرداشتن معارف الهی، برآن «حکم» اطلاق شده است. امین‌الاسلام طبرسی می‌نویسد: «قرآن را از آن رو «حکم» گفته‌اندکه در آن، احکام الهی وحلال و حرام بیان شده است».
منابع
- تاریخ قرآن : صفحه 13
- تاریخ جمع قرآن : صفحه 7
- المیزان فی تفسیر القرآن جلد 11 : صفحه 373
- قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 41
- قرآن درآئینه اندیشه ها : صفحه 244
- مجمع البیان فی تفسیرالقرآن جلد 6 : صفحه 46