مأمورٌبه مطلق ( زمان )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
مأمورٌبه مطلق ( زمان ) : مأمورٌ به غیر مشروط به انجام در زمان خاص
مأمورٌبه مطلق (زمان) ، مأمورٌبه‌ای است که نسبت به زمان اطلاق دارد.
توضیح:
زمان، گاهی به صورت ظرف و گاهی به صورت قید در مأموربه لحاظ می‌شود.
در جایی که به صورت ظرف لحاظ می‌شود، تقیید آن از نظر عقلی لغو است، زیرا انجام هر فعلی به زمان نیاز دارد و این امری بدیهی در زمانیات است.
در جایی که زمان به صورت قید لحاظ می‌گردد، گاهی مأمورٌبه نسبت به آن مطلق است که آن را مأمورٌبه مطلق می‌گویند؛ یعنی در مأمورٌبه، از نظر شرعی وقت مخصوصی اعتبار نشده است، مانند: قضای نمازهای فوت شده؛ و گاهی مأمورٌبه نسبت به آن مقید است که آن را مأمورٌبه موقت می‌گویند.
منابع
- المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 393
- اصول الفقه جلد 1 : صفحه 97
- فرهنگ نامه اصول فقه