عموم زمانی

توضیح مفهومی

عموم زمانی : شمول حکم نسبت به زمان‌های مختلف موضوع

عموم زمانی مفهومی است که شمول آن به حسب زمان لحاظ شده است.

بنابراین، در مواردی که زمان ـ محدود یا مستمر ـ ظرف برای ثبوت حکم بر موضوع باشد، عموم زمانی در نفس حکم لحاظ شده است؛ برای مثال، اگر مولا بگوید: ' یجب الصدق فی الکلام ابدا ' به این معنا است که در تمامی افراد زمان، حکم وجوب صدق محقق است.

نکته اول:

دوام و استمرار، در عموم زمانی، یا از تصریح به دوام فهمیده می‌شود، مانند: ' یجب الصدق فی الکلام ابدا '، یا از اطلاق کلام، مانند: ' تحب الصلاة ' که مقتضای اطلاق در قانون گذاری شرعی، دوام است.

نکته دوم:

عموم زمانی یا در نفس حکم لحاظ می‌شود، مانند موارد قبلی که زمان، ظرف حکم است، یا در موضوع لحاظ می‌گردد، به این صورت که زمان به نحو استغراق قید موضوع می‌شود؛ یعنی وجود موضوع در هر زمان خاص، مطلوب جداگانه‌ای برای مولا است.

منابع

1. اصطلاحات الاصول : صفحه (174-176)
2. فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول : صفحه 255
3. انوار الاصول جلد 2 : صفحه 166
4. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

اعم

عموم احوالی

وابسته

عام ازمانی

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه عموم زمانی به زیرصفحه عموم زمانی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• اصطلاحات الاصول : صفحه (174-176)
• المحصول فی علم الاصول جلد 4 : صفحه 216، 217
• انوار الاصول جلد 2 : صفحه 166
• فرائد الاصول جلد 2 : صفحه 680
• فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول : صفحه 255
• فوائد الاصول جلد 4 : صفحه 534، 535، 536، 537، 545، 548، 550، 552، 553
• نهایة الافکار جلد 4 جزء -1 : صفحه 224، 226، 227، 237
• نهایة الافکار جلد 4-1 : صفحه 224، 226، 227، 237