رافعیت

توضیح مفهومی

رافعیت : اعتبار رافع بودن چیزی برای مأمورٌ به

رافعیت، از اقسام احکام وضعی، و به معنای اعتبار رافع بودن چیزی برای مأمورٌ به است، و به چیزی رافع گفته می‌شود که مقتضی را از بین می‌برد، مانند: حایض شدن بعد از آغاز وقت نماز، که رافع وجوب نماز است.

بنابراین، رافع همیشه بعد از وجود مقتضی معنا پیدا می‌کند، زیرا قابلیت بقای مقتضی را از بین می‌برد، خواه رافعیت آن شرعی باشد، مثل: ' حرج ' و ' ضرر ' و خواه عقلی مثل: ' تعذر و محال بودن کاری و یا عدم قدرت مکلف بر انجام دو امر متزاحم '.

منابع

1. اجود التقریرات جلد 2 : صفحه 170
2. مصباح الاصول جلد 2 : صفحه 257
3. المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 75
4. المحکم فی اصول الفقه جلد 4 : صفحه 290
5. الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة : صفحه (167-168)
6. ایضاح الکفایة جلد 5 : صفحه 320
7. ایضاح الکفایة جلد 5 : صفحه 318
8. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

اعم

احکام وضعی ( اصول فقه )

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه رافعیت به زیرصفحه رافعیت/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• اجود التقریرات جلد 2 : صفحه 170، 353
• الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة : صفحه (167-168)
• المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 74، 75، 76، 80
• المحکم فی اصول الفقه جلد 4 : صفحه 290
• ایضاح الکفایة جلد 5 : صفحه 315، 318، 320
• حقایق الاصول جلد 2 : صفحه 434
• فوائد الاصول جلد 4 : صفحه 577
• مصباح الاصول جلد 2 : صفحه 257
• مصباح الاصول جلد 3 : صفحه 237