انشای امر

توضیح مفهومی

انشای امر : ایجاد معنای طلب یا بعث در عالم اعتبار

انشای امر، به معنای صدور امر از آمر و به بیان دیگر، به معنای ایجاد معنای طلب یا بعث اعتباری در عالم اعتبار از طریق به کارگیری ماده یا صیغه امر می‌باشد.

برای مثال در موردی که شارع، ماهیت نماز را بررسی نموده و آن را دارای مصلحت ملزمه می‌یابد، در صدد وجوب آن بر مکلف بر آمده و از طریق انشای صیغه ' صلّ '، آن را بر مکلف واجب می‌نماید؛ یعنی در عالم اعتبار، مکلف را به سوی انجام آن روانه می‌کند.

انشای امر، در حقیقت، فعل شارع و یا هر قانون گذار دیگری است که از طریق آن، قانون گذاری و یا تشریع می‌نماید و پس از آن، مرحله ابلاغ قانون به مکلفان و اجرا و فعلیت آن قرار داد.

نیز ر.ک:مرحله انشا.

منابع

1. تحریرالمعالم : صفحه 106
2. المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 29
3. انوار الاصول جلد 1 : صفحه 270
4. المحصول فی علم الاصول جلد 3 : صفحه 69
5. کفایة الاصول : صفحه 84
6. ایضاح الکفایة جلد 4 : صفحه 183
7. ایضاح الکفایة جلد 4 : صفحه 49
8. سیری کامل در اصول فقه جلد 4 : صفحه 580
9. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

وابسته

اوامر ( اصول فقه )

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه انشای امر به زیرصفحه انشای امر/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• القواعد و الفوائد جلد 2 : صفحه 279
• المحصول فی علم الاصول جلد 3 : صفحه 69
• المحکم فی اصول الفقه جلد 1 : صفحه 29
• انوار الاصول جلد 1 : صفحه 270، 530
• ایضاح الکفایة جلد 4 : صفحه 49، 183
• تحریرالمعالم : صفحه 106
• سیری کامل در اصول فقه جلد 4 : صفحه 580
• کفایة الاصول : صفحه 84
• نهایة الافکار جلد 4 جزء -1 : صفحه 164
• نهایة الافکار جلد 4-1 : صفحه 164