مُبین (قرآن)

توضیح مفهومی

مُبین (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن

«مُبِین» یکی از اسامی و صفات قرآن است: «قَدْ جَاءکُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُّبِینٌ»؛ «از طرف خدا نور و کتاب آشکاری به سوی شما آمد» (مائده// 15) .

«مبین» اسم فاعل از «ابان» به معنای لازم و متعدی (روشن و روشن‌کننده) می‌آید. قرآن از این نظر که جداکننده حق و باطل و روشن‌کننده حلال و حرام، اوامر و نواهی و… است «مبین» نامیده شده است. کلمه «مبین» در قرآن پنج مورد به صورت نکره (نساء// 174؛ مائده// 15؛ حجر// 1؛ نمل// 1؛ یس// 69) و پنج مورد با «ال» تعریف (یوسف// 1؛ شعرا// 2؛ قصص// 2؛ زخرف// 2؛ دخان// 2) به کار رفته است.

نیز ر.ک:بیان (قرآن).

منابع

1. المفردات فی غریب القرآن : صفحه 68
2. الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 181
3. البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 279
4. قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 65
5. قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 39

اصطلاح‌نامه

اعم

اسامی و صفات قرآن

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه مُبین (قرآن) به زیرصفحه مُبین (قرآن)/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• الاتقان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 181
• البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه 279
• البرهان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 350
• المفردات فی غریب القرآن : صفحه 68
• تاریخ جمع قرآن : صفحه 10
• تاریخ قرآن : صفحه 32
• شناخت قرآن از رهگذر قرآن : صفحه 115
• شناخت نامهای قرآن : صفحه 110
• قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 39، 65
• مجله پژوهشهای قرآنی جلد 7 : صفحه 72
• پژوهشی در تاریخ قرآن کریم : صفحه 26