تفاوت میان نسخه‌های «اداء ( قرائت )»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۷:۴۴
توضیح مفهومی
اداء ( قرائت ) : قرائت قرآن و روایات آن بر مشایخ قرائت، پس از اخذ از آنها
اداء در لغت به معنای ایصال است، و در علم قرائات عبارت است از قرائت قرآن و روایات آن بر مشایخ قرائت، پس از اخذ از آنها. بنابراین اداء شامل این امور می‌شود: تلاوت از روی تعبّد و تفکّر، عرضه قرائت بر شیخ، تلقین قرائت و روایات آن توسط شیخ بر شاگرد.
برخی اصطلاحات مرتبط با اصطلاح اداء عبارتند از:
ائمّه اداء: مراد از ائمّه اداء همان علمای قرائات است.
اصول اداء: مراد، اصول قرائت و قواعد تجوید است، یعنی قواعد کلّی و عامّی که هر یک از آنها بر همه موارد جاری است.
اهل اداء: مراد، اهل قرائت است. و گاهی مراد از اهل اداء، مقرئین مشتهر به ضبط و امانت در عصر خود است.
اولو الأداء: مراد، اهل تجوید است.
تجوید اداء: به معنای تجوید تلاوت است.
جیّد الأداء: کسی که هنگام تلاوت قرآن، قواعد قرائت و تجوید را به خوبی رعایت می‌کند.
منابع
- معجم مصطلحات علم القراءات القرآنیة : صفحه (49-54)
اصطلاح‌نامه
اعم
منابع
- معجم مصطلحات علم القراءات القرآنیة : صفحه (49-54)