تفاوت میان نسخه‌های «احادیث قرائات»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۵۷
توضیح مفهومی
احادیث قرائات : روایات بیانگر نحوه قرائت پیامبر (ص) و امامان معصوم (ع)
قرائت از لحاظ شأن و موقعیت، مانند حدیث، قواعد و ضوابطی دارد. آن مأخذ و منبعی که ماده و اساسِ نخستین قرائت قرآنی از آن سیراب می‌شود، گزارش‌های تاریخی ِبیانگر قرائات رسول خدا (ص) و ائمه (ع) ، و یا سکوت و تأییدات آنها نسبت به قرائاتی است که در حضورشان انجام می‌شد. به عبارت دیگر می‌توان گفت از دیدگاه علمای مسلمان، روایت از رسول خدا (ص) و معصومان (ع) مأخذ منحصر به فرد و منبع اصیل قرائت است.
ابن‌جزری از ابوعمرو عثمان بن صلاح نقل می‌کند که: قرائتی که به آن عمل می‌شود باید نقل آن از رسول خدا (ص) به عنوان قرآن، متواتر یا مستفیض باشد.
همچنین در کتاب ~منجدالمقرئین~ (ص 3) تصریح می‌کند: قاری از إقراء به قرائتی که به نظر او درست و نیکو است و در زمینه آن، نقل و روایتی نیست برحذر باشد. و نیز باید از إقرائی خودداری کند که از نظر قواعد عربی و لغوی درست می‌نماید، ولی فاقد روایت است.
ابوعمرو عثمان بن سعید دانی نیز (طبق نقل صاحب ~مناهل‌العرفان~) می‌گوید: ائمه و استادان قرائت در باره هیچ‌یک از انواع قرائت‌های قرآن به آن‌چه از لحاظ لغت، رایج‌تر و منطبق‌تر با قواعد عربی است وقعی نمی‌نهند؛ بلکه بر آن قرائت‌هایی تکیه می‌کنند که ثبوت فزون‌تری در روایت و صحت بیشتری در نقل داشته باشند. وقتی روایت و نقل در باره قرائت ثابت شود، نه قیاس و معیارهای قواعد و دستور زبان عربی می‌تواند آن را مردود کند و نه رواج و شیوع لغت؛ زیرا قرائت، سنتی است که باید از آن پیروی کرده، آن را پذیرفت و سرانجام به آن روی آورد.
منابع
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «احادیث قرائات» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه احادیث قرائات به زیرصفحه احادیث قرائات/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.