خطاب تحبیب

توضیح مفهومی

خطاب تحبیب : خطاب در مقام اظهار محبّت به مخاطب

یکی از انواع خطاب‌های قرآن، خطاب «تحبیب» یا «تحبّب» است. «تحبیب» به معنای کسی را دوست خود قرار دادن و «تحبب» به معنای اظهار محبت و دوستی به دیگران است.

در خطاب تحبیب، گوینده می‌خواهد به مخاطب اظهار دوستی و محبت کند؛ مانند:

1. «یَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا یَسْمَعُ وَلَا یُبْصِرُ»؛ «‌ای پدر! چرا چیزی را می‌پرستی که نه می‌شنود و نه می‌بیند؟ !» (مریم// 42) .

در این آیه حضرت ابراهیم عمویش آذر را خطاب و از پرستش بت‌ها دوستانه نهی می‌کند.

2. «یَا بُنَیَّ إِنَّهَا إِن تَکُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ… »؛ «‌ای پسرک من! اگر عمل تو به اندازه سنگینی دانه خردلی باشد… » (لقمان// 16) که خطاب لقمان به فرزند خودش است.

منابع

1. البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 2 : صفحه 250
2. الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 115

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «خطاب تحبیب» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

خطاب تحبب

اعم

خطابات قرآن

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه خطاب تحبیب به زیرصفحه خطاب تحبیب/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• آموزش علوم قرآن جلد 3 : صفحه 115
• اسباب النزول جلد 2 : صفحه 266
• الاتقان فی علوم القرآن جلد 3 : صفحه 115
• الاعلام, قاموس التراجم لأشهر الرجال و النساءمن العرب و المستعربین و المستشرقین : صفحه 370
• البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 2 : صفحه 250
• البرهان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 266
• قرآن ثقل اکبر : صفحه 370