استعمال افهامی تصدیقی

توضیح مفهومی

استعمال افهامی تصدیقی : استعمال لفظ به قصد فهماندن نسبت تامه

در مواردی که استعمال، افهامی است و متکلم قصد دارد از معنای موجود در نفس الامر، اخبار نماید و آن را به مخاطب بفهماند، اگر معنایی که در نظر متکلم است ربطی و غیر مستقل باشد، دو فرض متصور است:

1. در صورتی که معنای ربطی، از نوع معانی حروف یا از نوع نسب اضافی ناقصه باشد، استعمال افهامی، تصوری است؛

2. در صورتی که معنای ربطی، از نوع نسبت تامه، مانند: نسبت تامه میان فاعل و فعل یا نسبت تامه میان مبتدا و خبر، باشد که هیئت جمله بر این معنای ربطی دلالت می‌کند، به آن استعمال افهامی تصدیقی می‌گویند. بنابراین، استعمال افهام تصدیقی به استعمالی گفته می‌شود که متکلم در آن، قصد افهام نسبت تامه را به شنونده دارد تا او به آن پی برده و وقوع آن را تصدیق نماید.

منابع

1. نهایة الاصول : صفحه 25
2. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

اعم

استعمال افهامی

وابسته

استعمال افهامی تصوری

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه استعمال افهامی تصدیقی به زیرصفحه استعمال افهامی تصدیقی/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• نهایة الاصول : صفحه 24، 25، 36، 37