تفاوت میان نسخه‌های «ترجمههای آفریقایی قرآن»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۳۴
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
ترجمههای آفریقایی قرآن : ترجمه قرآن به زبان آفریقایی
نخستین بار در زمان پیامبر اکرم (ص) جعفربن ابی‌طالب و مسلمانان مهاجر قرآن را وارد قاره آفریقا و سوره مریم را برای پادشاه حبشه قرائت کردند.
قرآن در هر یک از مناطق قاره افریقا که راه یافته، با نفوذ عمیق خود، زبان آن سرزمین را به عربی قرآنی تغییر داده است. کشورهایی چون مصر، لیبی، الجزایر، مراکش، منطقه صحرای بزرگ، سودان، چاد، موریتانی، صحرا، نیجریه، سومالی، جیبوتی و کومور، اغلب به زبان عربی سخن می‌گویند؛ اما وجود زبان‌های محلی و خیل مشتاقان معارف و مفاهیم قرآن، گرایش به ترجمه قرآن‌کریم را میان عالمان این سرزمین، زنده کرده است؛ در حالی که در آغاز، ترجمه قرآن نوعی تجدد و سنّت‌شکنی و حتی هندوگرایی تلقی می‌شد؛ به‌ویژه این که علمای «الأزهر» نیز ترجمه قرآن را «عملی الحادی» اعلام کردند. علمای دینی آفریقا نیز تحت تأثیر و نفوذ علمی الأزهر قرار داشتند؛ اما دو گروه با انگیزه‌ها و اهداف مختلف به ترجمه قرآن به زبان‌های محلی افریقایی پرداختند:
1. کشیشان و مبشران مسیحی که می‌خواستند برتری انجیل را بر قرآن نشان دهند.
2. فرقه‌های منحرف اسلامی؛ مانند:
أ. فرقه قادیانیه. فعالیت این فرقه برای ترجمه قرآن به زبان‌های افریقایی از سال 1916م در نیجریه آغاز شد و در مدت کوتاهی پیروان زیادی در ناحیه یوروبا پیدا کرد.
ب. فرقه احمدیه که خود را منتسب به اسلام می‌دانند ولی اعمالشان مرموز و شایان دقت است. این جماعت در اغلب نقاط مسلمان‌نشین پراکنده‌اند و تبلیغات خاص دارند. از جمله وظایف آنان، ترجمه قرآن به زبان‌های بومی است.
نخستین ترجمه قرآن به زبان‌های افریقایی، ترجمه به زبان سواحلی است. از جمله ترجمههای افریقایی قرآن، ترجمه به زبان‌های الهوسا و یوربا است.
منابع
اصطلاح‌نامه
اعم
اخص
- ترجمههای اوگاندایی قرآن، ترجمههای حبشی قرآن، ترجمههای زنگباری قرآن، ترجمههای سواحلی قرآن، ترجمههای فولفولدی قرآن، ترجمههای نیروبی قرآن، ترجمههای هوسایی قرآن، ترجمههای وولوف قرآن