تفاوت میان نسخه‌های «عظیم (قرآن)»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۲:۲۷
توضیح مفهومی
عظیم (قرآن) : یکی از اوصاف قرآن
«عظیم» صفت مشبهه و به معنای بزرگ است، و گویا ریشه آن «عظم» به معنای استخوان باشد، چون بزرگی موجودات استخواندار به بزرگی استخوان آنان بستگی دارد و وقتی گفته می‌شود «عظم الشیء» یعنی بزرگ‌استخوان شد، و سپس عظمت به معنای مطلق بزرگی نقل و تعمیم داده شده است. این واژه، ابتدا در اشیای محسوس و سپس در امور اعتباری و معنوی به کار رفته است.
«عظیم» از نام‌ها و صفات قرآن است: «وَلَقَدْ آتَیْنَاکَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِی وَالْقُرْآنَ الْعَظِیمَ»؛ «ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم» (حجر// 78) .
وصف قرآن شریف به «عظیم» هم به لحاظ حقیقت آن است که مرتبه‌ای از علم الهی است و هم به لحاظ اهمیتش در تکامل انسان. برخی معتقدند: علت این که خداوند قرآن را به صفت عظمت یاد کرده، این است که همه امور دین را به نحو اختصار، با بهترین نظم و تمامترین معنی، در بردارد.
منابع
- تاج العروس من جواهر القاموس جلد 17 : صفحه 487
- لسان العرب جلد 12 : صفحه 409
- قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 59
- تاریخ جمع قرآن : صفحه 10
- تاریخ قرآن : صفحه 32
- هفده گفتار در علوم قرآن : صفحه 39
- شناخت نامهای قرآن : صفحه 127
- شناختی از قرآن : صفحه 11
- المفردات فی غریب القرآن : صفحه 343
- مجمع البیان فی تفسیر القران جلد 6 : صفحه 130
اصطلاح‌نامه
اعم
منابع
- المفردات فی غریب القرآن : صفحه 343
- تاج العروس من جواهر القاموس جلد 17 : صفحه 487
- تاریخ جمع قرآن : صفحه 10، 11
- تاریخ قرآن : صفحه 32
- شناخت نامهای قرآن : صفحه 127
- شناختی از قرآن : صفحه 11
- قرآن شناسی جلد 1 : صفحه 59
- لسان العرب جلد 12 : صفحه 409
- لسان العرب جلد 9 : صفحه 278
- مجمع البیان فی تفسیر القران جلد 6 : صفحه 130
- هفده گفتار در علوم قرآن : صفحه 39