تفاوت میان نسخه‌های «اعراب قرآن»
از دانشنامه علوم اسلامی
جز (۱ نسخه واردشده) |
|
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۲:۱۰
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
اعراب قرآن : موقعیت و نقش نحوی هر کلمه در جملات قرآنی
«اعراب قرآن» شاخه‌ای از مباحث علوم قرآنی است. «اعراب» در لغت به معنای روشن و آشکار ساختن، و در اصطلاح، روشن ساختن موقعیت و نقش نحوی کلمه در جمله یا کلام است؛ به عبارت دیگر، اعراب همان نصب، رفع و جرّی است که در آخر کلمه می‌آید.
آشنایی با اعراب آخر کلمه، در تفسیرِ معنای جمله و فهم معانی قرآن اثر بسزایی دارد؛ از این رو، آگاهی از قواعد علم نحو و تسلط بر آن، برای مفسر لازم است، تا هنگام ترجمه و تفسیر، نکات دستوری و معانی حاصل از هر مورد را مد نظر قرار داده، با توجه به اعراب آخر کلمات، معانی دقیق کلمات مفرد و ارتباط حقیقی اجزای جمله و آیه را در نظر بگیرد و آن‌گاه به تفسیر یا ترجمه بپردازد.
برخی از مؤلفان علوم قرآنی «اعراب قرآن» را اصطلاحی خاص و به معنای فهم کلمات غریب قرآن دانسته‌اند.
نیز ر.ک:علامت‌گذاری قرآن.
منابع
اصطلاح‌نامه
اعم
اخص
وابسته
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه اعراب قرآن به زیرصفحه اعراب قرآن/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.
منابع
- اعجاز قرآن و بلاغت محمد صلی الله علیه و آله : صفحه 72
- الاتقان فی علوم القرآن جلد 2 : صفحه 3، (309-319)، 350
- البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 1 : صفحه (301-304)
- الجامع لاحکام القرآن جلد 1 : صفحه 23
- القرآن فی الاسلام : صفحه 193
- علوم قرآن و فهرست منابع : صفحه (341-353)
- مناهل العرفان فی علوم القرآن جلد 1 : صفحه 31