آیه انذار (فقه )

توضیح مفهومی

آیه نفر

آیه نَفر ( آیه انذار ): آیه 122 سوره توبه.

به آیه « وَ مَا کَانَ المُؤمِنُونَ لِیَنفِرُوا کَافَّةً فَلَو لا نَفَرَ مِن کُلِّ فِرقَةٍ مِنهُم طَایِفَةٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَ لِیُنذِرُوا قَومَهُم اِذَا رَجَعُوا اِلَیهِم لَعَلَّهُم یَحذَرُونَ » در اصول فقه، مباحث حجج و امارات و در فقه، باب اجتهاد و تقلید، استناد شده است.

از دلیل هایی که بر حجیّت خبر واحد 1 (--» خبر واحد) ، فتوای مجتهد در حق مقلّد 2، وجوب تحصیل اجتهاد 3 (--» اجتهاد) و جواز تقلید 4 (--» تقلید) اقامه شده، آیه نَفر است که به کوچ کردن گروهی از مردم جهت فراگیری احکام و معارف دینی دستور می‌دهد تا در مرحله نخست، خودشان آن‌ها را فرا بگیرند و در مرحله بعد، به سوی قومشان باز گشته آنان را انذار کنند. حجیّت خبر واحد و فتوای مجتهد و جواز تقلید از این جهت به آیه شریفه مستند شده که قبول قول هر یک از کوچ کنندگان بر قومشان واجب شده است.

همچنین به صدر آیه بر وجوب تحصیل اجتهاد استناد شده است؛ هر چند بر هر یک از این استنادها، اشکال‌ها و مناقشه هایی شده است. 5

1 - کفایة الاصول 298 - 299.

2 - التنقیح (الاجتهاد و التقلید) 85 - 88.

3 - 66.

4 - 85 - 86.

5 - منابع قبل.

منابع

1. فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 195

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «آیه انذار ( فقه )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

آیه نفر ( فقه )

اعم

آیات الاحکام ( فقه )

وابسته

ترساندن، تعلم فقه

منابع

• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 195