نمایش مبدأ برای تنبیه بر اطلاق

== توضیح مفهومی ==

'''تنبیه بر اطلاق''' : مقدّم‌کردن یک لفظ برای اعلان اطلاق کلام؛ از اسباب تقدیم لفظ

«تنبیه بر اطلاق» از اسباب تقدیم و تأخیر و به‌این معنا است که گوینده برای اعلام مطلق بودن کلامش، لفظی را مقدم می‌کند؛ مانند: تقدیم «شرکاء» بر «الجن» در: «'''وَجَعَلُواْ لِلّهِ شُرَکَاء الْجِنَّ'''»؛ «و برای خدا شریکانی از جن قرار دادند» (انعام// 100) .

«لله» در جای مفعول دوم و «شرکاء» مفعول اول و «الجن» هم پاسخ سؤال مقدر است. و «شرکاء» بر «الجن» مقدم شده است تا مطلق شرک ورزی مذمت شده باشد. بنابراین، کلام مطلق است؛ چه شریک «جن» باشد و چه غیر آن؛ ولی اگر «شرکاء» به عقب می‌افتاد و «الجن» مقدم می‌شد، توبیخ فقط در باره شریک قرار دادن جن بود، نه مطلق شرک ورزی.
=== منابع ===
#البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 3 : ''صفحه'' [http://islamicdoc.org/Multimedia/fbook/1234/1234_3.htm#267 267]
== اصطلاح‌نامه ==
=== اعم ===
:[[اعم::اسباب تقدیم و تاخیر]]
== منابع ==
*[[منبع::اسباب النزول جلد 3]] : ''صفحه'' [http://islamicdoc.org/Multimedia/fbook/5258/5258_3.htm#311 311]
*[[منبع::البرهان فی علوم القرآن (با حاشیه) جلد 3]] : ''صفحه'' [http://islamicdoc.org/Multimedia/fbook/1234/1234_3.htm#267 267]
*[[منبع::البرهان فی علوم القرآن جلد 3]] : ''صفحه'' [http://islamicdoc.org/Multimedia/fbook/5282/5282_3.htm#311 311]
[[رده:تنبیه بر اطلاق]]
[[کد::45887| ]]