منقول عرفی ( اصول فقه )
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
منقول عرفی ( اصول فقه ) : لفظ نقل شده به معنای دیگر توسط عرف
منقول عرفی، لفظی است که به وسیله عرف از معنای اصلی و اولی خود نقل داده شده و در معنای دوم استعمال می‌شود، مانند: لفظ ' سیّاره ' که در لغت به معنای ' متحرک ' می‌باشد، اما عرف آن را بر وسیله نقلیه اطلاق می‌نماید.
منقول عرفی بر دو قسم است:
1. منقول عرفی عرف عام، مانند: لفظ ' سیّاره '؛
2. منقول عرفی عرف خاص، هم چون اصطلاحات رایج در هر علم و فن، مانند: کلمات ' رفع '، ' جر ' و ' نصب ' در اصطلاح نحوی‌ها، و ' جوهر ' و ' عرض ' در اصطلاح متکلمان که از معانی لغوی شان به معانی اصطلاحی نقل داده شده‌اند.
منابع
- مبادی الوصول الی علم الاصول : صفحه 62
- المحصول فی علم اصول الفقه جلد 1 : صفحه 229
- معالم الدین و ملاذ المجتهدین : صفحه (34-35)
- فرهنگ نامه اصول فقه
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «منقول عرفی ( اصول فقه )» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه منقول عرفی ( اصول فقه ) به زیرصفحه منقول عرفی ( اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.