تعظیم (اسلوب ادبی قرآن)
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
تعظیم (اسلوب ادبی قرآن) : اظهار عظمت و بزرگداشت چیزی؛ از اسباب تقدیم لفظ
تعظیم و بزرگداشت، یکی از اسباب تقدیم و تأخیر است؛ مانند مقدم ساختن لفظ جلاله «الله» در آیات ذیل:
1. «مَن یُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ» (نساء// 69) ؛ 2. «إنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ» (احزاب// 56) ؛ 3. «وَاللّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَن یُرْضُوهُ» (توبه// 62) ؛ 4. «إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ» (مائده// 55).
منابع
اصطلاح‌نامه
اعم
نمایه‌های موضوعی
جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).
برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه تعظیم (اسلوب ادبی قرآن) به زیرصفحه تعظیم (اسلوب ادبی قرآن)/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.