اسلوب معانی قرآن
از دانشنامه علوم اسلامی
رده‌ها
(برای دیدن زیررده‌ها
بر روی "◄" کلیک کنید)
بر روی "◄" کلیک کنید)
توضیح مفهومی
اسلوب معانی قرآن : شیوه خاص قرآن در به‌کارگیری الفاظ بدون خطا در رساندن معنا
علم معانی یکی از سه علم تشکیل‌دهنده علم بلاغت است که با رعایت آن، از خطا در رساندن مقصود گوینده به ذهن شنونده جلوگیری می‌شود. سخن در معانی و بیان، به اعتبار لفظ، فصیح خوانده می‌شود؛ زیرا نگاه فصاحت به مجرد لفظ است. و به اعتبار لفظ و معنی، بلیغ خوانده می‌شود؛ زیرا نگاه بلاغت به هر دو سو است؛ اما بدیع را نه فصیح می‌دانند و نه بلیغ؛ زیرا بدیع، امری خارجی است که مقصود آن تنها آراستن کلام است.
اسلوب معانی قرآن، به شیوه خاص قرآن کریم در به‌کارگیری الفاظ اشاره دارد که آن را از هرگونه اشتباه در رساندن معانی مورد نظر مصون می‌دارد و مفاهیم وحیانی را به بهترین وجه و بدون هیچ نقصی به مخاطب می‌رساند.
نیز ر.ک:اسلوب بلاغی قرآن.
منابع
- دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی جلد 1 : صفحه (383-384)
اصطلاح‌نامه
اعم
اخص
- اطناب، ایجاز، تقدیم و تاخیر، حصر و اختصاص، خبر و انشا، مساوات (ادبیات)، مفصل و موصول، وضع اسم اشاره موضع ضمیر، وضع الف و لام موضع ضمیر، وضع ظاهر موضع ضمیر
منابع
- دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی جلد 1 : صفحه (383-384)