آیه احصار
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
آیه احصار
آیه اِحصار ( آیه عمره ): آیه 196 سوره بقره.
آیه: «... فَاِن اُحصِرتُم فَمَا استَیسَرَ مِنَ الهَدیِ وَ لا تَحلِقُوا رُؤُسَکُم حَتّی یَبلُغَ الهَدیُ مَحِلَّهُ... » ناظر به بیان حکم حصر و صدّ در حج، یعنی مُحِل گردیدن مُحرم (--» احرام) با قربانی کردن می‌باشد. مفهوم حصر در آیه، اعم از حصر مصطلح در فقه است؛ زیرا حصر در فقه مقابل صدّ و در آیه به معنای باز داشته شدن از ادامه حج به دلیل بیماری (حصر) یا دشمن (صدّ) است.
(--» احصار) (--» صدّ)
1 - زبدة البیان 310 - 315.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 1 : صفحه 162
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «آیه احصار» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: