قرینه تقابل

توضیح مفهومی

قرینه تقابل : استنباط یک معنا از تقابل میان دو لفظ

تقابل، به معنای رو به رو بودن دو چیز است. اگر گوینده‌ای در سخن خود، دو لفظ را در مقابل هم قرار دهد، به گونه‌ای که از تقابل آن دو، معنای تازه‌ای پیدا شود ' قرینه تقابل ' شکل می‌گیرد؛ برای مثال، در قانون آمده: شهادت باید از روی قطع و یقین باشد نه شک و تردید. قانون گذار در این ماده قانونی، قطع را مقابل شک قرار داده و به این ترتیب، ظن را هم در مفهوم شک داخل کرده است؛ بنابراین، شهادت ظنی هم مانند شهادت تردیدآمیز، اعتبار ندارد.

منابع

1. ترمینولوژی حقوق : صفحه 542
2. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

مترادفات

از واژه «قرینه تقابل» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید:

قراین تقابل

اعم

قرینه لفظی

منابع

• ترمینولوژی حقوق : صفحه 542