قاطع ( اصول فقه )

توضیح مفهومی

قاطع ( اصول فقه ) : شخص دارای قطع به حکم شرعی واقعی

قاطع، مقابل شاک بوده و به مکلفی گفته می‌شود که از راه ادله معتبر، به حکم شرعی واقعی قطع پیدا می‌کند. این قطع برای وی حجت است، چه مطابق با واقع باشد و چه نباشد، زیرا به اعتقاد خودش به واقع رسیده و واقع برای او آشکار شده است؛ یعنی قطع به منزله پنجره‌ای است که مکلف، از آن به واقع می‌نگرد و حکم واقعی را به دست می‌آورد. چون حجیت قطع جعلی نیست، بنابراین، نمی‌توان قاطع را از عمل به قطع خود منع کرد، بلکه در صورت عدم مطابقت قطع او با واقع باید او را متوجه اشتباهش نمود.

نیز ر.ک:ظان.

منابع

1. انوار الاصول جلد 2 : صفحه 232
2. فرائد الاصول جلد 1 : صفحه 8
3. شرح رسائل جلد 1 : صفحه 6
4. المحصول فی علم الاصول جلد 3 : صفحه 82
5. جواهرالاصول : صفحه 107
6. علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید : صفحه 212
7. فرهنگ نامه اصول فقه

اصطلاح‌نامه

وابسته

شاک ( اصول فقه )، ظانّ، قطع ( اصول فقه )، قَطّاع

نمایه‌های موضوعی

جستجوی محتوای اطلاعاتی منابع به منظور دستیابی کاربران به موضوع مورد نظر از بین سایر موضوعات، از طریق واژگان کنترل شده(اصطلاح‌نامه).

برای دسترسی به نمایه‌های شامل واژه قاطع ( اصول فقه ) به زیرصفحه قاطع ( اصول فقه )/نمایه‌های موضوعی مراجعه کنید.

منابع

• اصطلاحات الاصول : صفحه 230
• اصول الاستنباط : صفحه 180
• المحصول فی علم الاصول جلد 3 : صفحه 82
• المحکم فی اصول الفقه جلد 4 : صفحه 388
• انوار الاصول جلد 2 : صفحه 232
• انوار الاصول جلد 3 : صفحه 210
• جواهرالاصول : صفحه 107
• شرح رسائل جلد 1 : صفحه 6
• علم اصول الفقه فی ثوبه الجدید : صفحه 212
• فرائد الاصول جلد 1 : صفحه 8
• فوائد الاصول جلد 4 : صفحه 234
• منتقی الاصول جلد 6 : صفحه 333، 335، 338