راسو
از دانشنامه علوم اسلامی
توضیح مفهومی
راسو
راسو (ابن عُرْس) جانوری پستاندار.
راسو از پستانداران کوچک و وحشی با موهایی قهوهای مایل به قرمز، بدنی بلند و باریک، پوزه ای دراز و دستها و پاهایی کوتاه و پوستی گران قیمت است. از احکام آن در بابهای طهارت، صید و ذباحه و اطعمه و اشربه سخن گفتهاند.
33
به قول برخی، هرگاه راسو در چاه آب بیفتد و بمیرد، چهل دلو از آب چاه کشیده میشود. البته در وجوب یا استحباب آن اختلاف است 1 (---> آب چاه) .
در اینکه راسو تذکیه پذیر است یا نه، اختلاف میباشد. مشهور قول دوم است. 2 گروهی قول نخست را برگزیدهاند. 3 بنابر قول نخست، با تذکیه، پوست آن پاک میشود (---> تذکیه) .
راسو از حرام گوشتان، و خوردن گوشت آن حرام است 4 (---> حیوان) .
1. کتاب السرائر 1/ 76
2. جواهر الکلام 36/ 199
3. منهاج الصالحین (سید محسن حکیم) 2/ 364؛ منهاج الصالحین (خویی) 2/ 341؛ کلمة التقوی 6/ 326
4. قواعد الأحکام 3/ 326.
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (ع) جلد 4 : صفحه 32
اصطلاح‌نامه
مترادفات
از واژه «راسو» بجای واژه‌های زیر استفاده کنید: